Solidair met de zorg

Eerder deze maand berichtte de NOS dat maar liefst tien procent van de medewerkers in de zorg thuis zit. Soms omdat ze corona hebben of vanwege een gezinslid dat besmet is, vaker nog omdat ze met burn-out-achtige klachten uitgevallen zijn. In oktober van dit jaar was het ziekteverzuim in alle zorgsectoren het hoogste ooit gemeten. In november zal dat waarschijnlijk niet beter zijn. Ruim anderhalf jaar tropenuren draaien eist dus een grote tol van heel veel mensen.

Zolang de coronapiek niet snel afneemt, zal het ziekteverzuim alleen maar stijgen, vrezen zorgmedewerkers volgens de NOS. Dat verzuim veroorzaakt bovendien een negatieve spiraal. Want hoe meer medewerkers thuiszitten, hoe zwaarder het werk voor de collega’s die nog wél aan het werk zijn. Joost Dekkers van V&VN, de beroepsvereniging voor verpleegkundigen, vertelt aan de NOS: "Mensen die eerst misschien vier dagen achter elkaar moesten werken, doen dat nu soms wel negen dagen achter elkaar. En dat overwerken zorgt natuurlijk ook voor uitval. Zo zitten we in een vicieuze cirkel." Het gaat daarbij niet alleen om medewerkers in de ziekenhuizen, maar ook om de wijkverpleging en verpleeghuizen.

De zorg voor coronapatiënten betekent bovendien dat andere zorg uitgesteld moet worden. Heb je een nieuwe heup, knie of nier nodig? Dan moet je wachten. Even doorbijten en even pijnlijden nog, is dan de boodschap. Zelfs kankerpatiënten krijgen door de hoge druk op de ziekenhuizen te maken met uitgestelde zorg. Met alle gevolgen van dien.

Er is maar één uitweg uit deze crisis: solidariteit. We kunnen het alleen samen oplossen. Ik hoop daarom - voor al die mensen die voor ons allemaal hard aan het werk zijn in de zorg -dat we samen de schouders eronder blijven zetten. Nu, én volgend jaar. Dat we afstand blijven houden, ons laten vaccineren, en de kerst- en oudejaarsfeestjes dit keer alleen in kleine kring vieren. Onze zorgmedewerkers verdienen die steun. Van iedereen.