Van applaus naar een grote mond

Sindsdien is er veel gebeurd - en tegelijkertijd heel weinig. We zitten nog steeds midden in de pandemie en beleven inmiddels de derde golf. Ziekenhuismedewerkers draaien nog steeds overuren. Het einde van de tunnel lijkt door het toenemende tempo van vaccineren in zicht, maar we zijn er nog niet. Tegelijkertijd raken steeds meer mensen coronamaatregel-moe. Dat zien we door de frequente protesten in parken en op pleinen en doordat minder mensen zich aan de maatregelen lijken te willen houden. En we zien het ook in de zorg. Patiënten en hun naasten zijn ongeduldiger geworden en gedragen zich richting het zorgpersoneel niet altijd zoals het hoort. 

Vandaag verschijnt een onderzoek van onze uitvoerder PGGM en ledenorganisatie PGGM&CO naar agressie en ongewenst gedrag in de zorg. Ik schrok van de resultaten. Want waar zorgmedewerkers een jaar geleden nog applaus kregen, krijgen ze vandaag ook vaak een grote mond. Maar liefst driekwart van hen kreeg het afgelopen jaar te maken met agressie of ongewenst gedrag op het werk. Dat varieerde van verbale of fysieke agressie tot seksuele of andere intimidatie of bedreiging. Veel zorgwerkers hebben het idee dat die agressie is toegenomen in het afgelopen jaar. Ze noemen de corona-pandemie als belangrijkste oorzaak. U leest hier meer over het onderzoek, én over hoe zorgwerkers denken zich te kunnen wapenen tegen agressie op de werkvloer.

Ik hoop dat we een beetje aardig kunnen blijven voor elkaar. Dat hebben we nu allemaal meer dan ooit nodig. En laten we vooral een beetje aardig zijn voor al die zorgwerkers die zich al meer dan een jaar het vuur uit de sloffen lopen in de frontlinie van de zorg - met alle risico’s die daarbij horen. Zij zorgen voor ons als we dat nodig hebben. Waardering en applaus verdienen ze, geen grote mond.